Blauwe plekken, Maassai en Bavianenbillen

23 april ’16
Vandaag een vol programma gepland, maar vooral eentje waar ik ontzettend veel zin in had: we gingen naar de Marangu waterfalls in Moshi en de Kikuletwa hot spring, ook bij Moshi. Het was best een stukje rijden, dus we hadden besloten er een héle dag van te maken. Dat is hier niet zo normaal in Nederland, want wij nemen natuurlijk altijd gewoon ons broodtrommeltje mee. Dus wij vol goede moed die ochtend brood getoast (want dat is anders echt niet weg te krijgen) en belegd met gesneden plakjes kaas (een kaasschaaf hebben ze hier uiteraard ook niet), komkommer, tomaatje en een klein beetje rode ui. Dus ’s middags lekker oer-Hollands picknicken!
Over de watervallen en hot spring kan ik lang en kort praten, maar in een woord: PRACHTIG!
Deze week is een aantal keer de mooiste plek waar ik ooit in mijn leventje ben geweest overtroffen, en dit was er zeker een van.
Het was een lange rit naar Moshi, waarbij we soms ons hart vasthielden in verband met slecht en goed weer dat om en om voorbijkwamen. Toen we er bijna waren, probeerden wat lokale mannen ons nog wijs te maken dat de weg helemaal kapot was en dat er bomen over de weg lagen. Zij wisten uiteraard wel een goed zijweggetje waar ze ons betaald heen konden brengen. Gelukkig was onze ‘chauffeur’ wijs genoeg om te snappen dat dit kwats was, en hoewel er een hoge mate van ‘pole pole’ ofwel op z’n tanzaniaans hollands ‘langsam langsam’ rijden vereist was en het af en toe best even spannend was, geraakten we er dan toch prima zonder omgevallen bomen tegen te zijn gekomen. Bij de watervallen hebben we een ware toeristische foto-shoot gehouden en geprobeerd zo goed en kwaad als dat het ging het haar in toom te houden, omdat het daar ontiegelijk vochtig was. Daarna dus gepicknickt en vlot door naar de Moshi hot spring om daar een verfrissende duik te nemen, ervan uitgaande dat ‘hot’ spring niet ‘too hot’ zou zijn. Vlot door lukte helaas niet helemaal aangezien de bewegwijzering op zandvlaktes en modderpaadjes niet bepaald optimaal is. Wel een mooie toeristische route, én uiteindelijk gelukkig nog op tijd bij de hot spring. Ook deze was adembenemend! En zo’n super lekkere temperatuur! Hier hebben we dus heerlijk gezwommen, als een aapje met een trapeze in het water geplonsd. Af en toe leek er wel een soort visje aan je voet te hangen, dat was iets minder prettig dus maar volop blijven zwemmen. In het water ging wel iets soepeler dan eruit, op glibberige wortels en zowaar nog glibberigere modder een paar blauwe plekken opgelopen. Zoals jullie weten ben ik zo héél af en toe een klein beetje onhandig, dus daar staan jullie vast niet van te kijken. Op het einde nog een show van een van de lokale mannen die de boel daar een beetje leek te runnen. Hij klom zo via de wortels via de trapeze via boom naar boom heel erg hoog en ging met een salto het water in. Deze zelfde meneer liet ons uiteraard met alle liefde nog een acrobatische plons samen van de trapeze afmaken en toen moesten we vlot weer verder, want vanavond zouden er twee nieuwe meiden op Kilimanjaro airport landen voor twee weekjes vrijwilligerswerk in een weeshuis. Gezellig! Een lange maar zéer mooie dag gehad en gauw naar bed voor het nieuwe programma van morgen. Lala pyjama!

24 april ’16
Vandaag zijn we naar het Meserani Snake Park geweest, waarbij we een kamelenritje hadden. Onderweg (heen en terug) daarnaartoe wel weer een paar mooie extra blauwe plekken opgelopen in de dala dala. Op de terugweg zelfs het record dat ik hier tot dusver had meegemaakt verbroken: 29 mensen in één dala dala! Hoewel wij Nederlanders in mijn beleving toch niet zó veel langer zijn dan de Afrikanen, passen mijn benen toch echt niet recht tussen de stoel waarop ik zit en die daarvoor. Ik moest zelfs het raampje open doen om mijn arm kwijt te kunnen en zitten op slechts één bil heb ik hier denk ik ook tot een nieuwe kunst verheven. Lekker avontuurlijk zullen we maar zeggen haha.
In het Meserani Snake park heb ik een hoop slangen achter (helaas vies) glas kunnen bewonderen, wat roofvogels, en krokodillen en toen kwam het moment! Ik mocht zelf twee slangen vasthouden en om m’n hals hangen. Wat een super bizar, maar vooral geweldig gevoel! In het begin natuurlijk stiekem toch een beetje spannend, maar ik kon er aan het einde eigenlijk geen genoeg van krijgen, heel bijzonder. Ook al kriebelde het soms wel een beetje :p
Daarna werden we uitgedost als ware Maassai bruiden inclusief oncomfortabele autobanden slippers, sieraden en traditionele maassai ‘kruik’ waar zij een drankje van koeienbloed gemengd met koeienmelk uit drinken.. dat hoefde ik gelukkig dan weer niet. Vervolgens uitgedost en wel een kort ritje op een kameel. Dat was ook een hele ervaring, nooit had ik gedacht dat het opstaan en laten zakken op een kameel zo spannend kon zijn. Helaas was het niet zo’n lang ritje als gedacht, maar wel echt super. Leuk ook dat je vervolgens als je weer in de dala dala terug stapt een échte Maassaï inclusief wandelstok voor je hebt zitten. Hier de doodnormaalste zaak van de wereld overigens..

29 april ‘16
Na een drukke dag op stage waarbij we eigenlijk de hele dag lekker bezig waren geweest, hebben we gauw nog even van de zon genoten. Daarna gingen we ons gauw klaarmaken voor vanavond. Jaja, we zouden een heus avondje uit gaan hier! Pizza bij het Mount Meru Hotel en Karaoke in Woodland Café stonden op de planning! Héérlijk weer een keertje ‘westers’ eten, stiekem mis je hier dat soms toch echt wel. De keuze was dan ook moeilijk, maar mijn pizza met mushroom, gesmolten brie en sliced tomatoes ging er prima in! Hmmm jammie. Leuke bijkomstigheid; het was happy hour. Hier krijg je dan voor de prijs van één wel twéé drankjes. Maar niet omstebeurt, nee, gewoon hoppa tegelijkertijd. Dus toen hadden we twee cocktails met whisky, blue curaçao en lime syrup. En als je bier bestelde, krijg je hier gewoon twee flessen van een halve liter Kilimanjaro bier.. daarmee kun je je lol op! Totdat je bier warm en dood is natuurlijk, dus dat is doordrinken geblazen. We hadden ons helemaal voorbereid (lees: lekker wat moed in gedronken) op de karaoke en gingen vervolgens dus al zingend op weg (in het pikkedonker waarbij veel auto’s niet eens verlichting aan hebben) naar de karaoke. Helaas! Die was gesloten, of ’t nu vanwege de net begonnen regen of het ‘laagseizoen’ voor toeristen was is niet helemaal duidelijk geworden, maar we plannen ooit nog een revanche! Hakuna matata :p

30 april ’16
Yess, de allereerste safari is een feit! Hoewel het door het regenachtige weer eventjes de vraag was of het vandaag wel door zou gaan, zijn we gelukkig toch nog met redelijk weer naar Arusha National Park geweest met z’n zessen. Eerst een auto-safari waarbij we al na 5 minuten de eerste zebra’s en buffels hadden gespot. De verwachtingen werden zo natuurlijk wel heel hoog! Helaas was het op dat moment nog steeds behoorlijk regenachtig en daarbij hoe hoger we kwamen ook behoorlijk vochtig en mistig. We hadden ons hippe safari dak van de 4x4 dus wel al open, maar vonden het op dat moment voornamelijk nog wat koud (ofja, soort van dan, je wordt hier al snel verwend qua weer, want iets langers dan korte mouwen en op dat moment een superdun vestje eroverheen heb ik nog niet aangehad) en waren we héél erg hard aan het duimen of het weer alsjeblieft nog iets beter zou gaan worden. Ons geduld moest toen dan ook iets langer op de proef gesteld worden. Maar dan toch uiteindelijk: HEY, KIJK EEN AAPJE! Onze allereerste life aapjes. Natuurlijk was hard roepen en wijzen in zo’n supergrote en luidruchtige auto niet echt de ideale eerste reactie, dus al vlug schoot het aapje de bosjes in. Daar zaten tot onze grote verrukking er nog wel 4! Bang dat we nooit meer aapjes van zo dichtbij life zouden zien zijn we dus met z’n allen als een malle plaatjes gaan schieten.
Vervolgens reden we naar het Kitoto viewpoint waarbij we een prachtig uitzicht over de Ngurdoto krater zouden moeten hebben… Not. We zagen echt alleen maar grijs en mist en konden verder niets zien, dat was wel even balen, en nog steeds regende het, dus we werden al bijna bang dat we aan het einde van de safari alleen 5 aapjes en van een grote afstand wat buffels en zebra’s zouden zien.
Maar niet getreurd, hoewel we nu wel wat langer geduld moesten hebben, zagen we onderweg nog hier en daar wat dikdik’s, waterbokken en bavianen de weg over rennen. En hoe dichter we bij onze lunchplek kwamen (waarvoor we weer een heuse sandwich picknick hadden voorbereid), hoe meer de hemel openbrak, én nog belangrijker: waterbokken, buffels en GIRAFFEN! Wauw, wat zijn dit een prachtige dieren. We konden ze van steeds dichterbij bekijken tot op een gegeven moment zelfs er maar een meter of 10 maximaal tussen zat. Je kunt je wel voorstellen dat onze camera’s op dat moment overuurtjes draaiden. Het drong ook nog niet helemaal tot me door dat ik écht in Afrika was, écht op safari was en écht deze prachtige dieren gewoon in het wild zag, zonder hekken, tralies of andere gekkigheden. Toen we wat verder reden was er nog een vlakte met allemaal giraffen, buffels, waterbokken, bavianen. Het is moeilijk te omschrijven wat voor een geweldig uitzicht en gevoel dit was, hier heb ik echt heel erg lang naar uit gekeken en over gedroomd.
Op de lunchplaats moest ik me terwijl ik naar de wc liep ook even knijpen.. mijn weg werd zowat versperd door een bavianengezinnetje en ca. 50 meter verderop zag ik de giraffen uit de bomen eten. Verder hebben we nog meer dan genoeg aapjes en bavianen gezien, van veel dichterbij overigens ook dan onze eerste ontmoeting. We reden om het meer heen waar hónderden knalroze flamingo’s stonden en een kabaal van jewelste maakten om onze safari te besluiten met een wandelsafari met een gewapende gids. We hadden nog één doel: de olifanten! Deze hielden zich tijdens de wandelsafari met onze gids Joseph helaas schuil, net als overigens de meeste andere dieren op de wrattenzwijnenfamilie na. Wel zagen we nog een mooie waterval en vertelde hij ons over wat planten en het gedrag van de dieren (zijn 8 cm lange kogels waren specifiek voor de waterbuffels) en het gebruik van planten als geneesmiddelen door de Maassaï. Ik denk dat we wel een paar honderd mooie plaatjes hebben geschoten met z’n allen! Bavianenbillen, poepende giraffen en pumba-families; dit was echt een héle bijzondere dag.

1 mei ‘16
Vandaag stond de Mount-Meru waterval op het programma. Dat wil zeggen, we raken er al een beetje aan gewend dat het programma soms helaas niet doorgaat. Na een súperhachelijke rit in de (gelukkig!) 4x4 naar boven, bleek dat je sinds kort hier een verplicht permit (die gratis in aanschaf is, maar op dat moment niet te verkrijgen was) voor nodig had alvorens de waterval te kunnen bezoeken. Op zich goed, want door deze regeling kregen alle omwonenden een kleine bijdrage van de bezoekers, in plaats van enkel de entreebewakers. Ik ben er inmiddels dan denk ik ook wel uit; Tanzania kent geniale autobestuurders, met veel talent voor hachelijke wegen, maar de infrastructuur en (het gebrek aan) verkeersregels is echt rampzalig!
Change of plans, dus hebben we de twee andere meisjes die nog een weekje bij ons blijven maar begeleid naar de Maassaï market voor al hun souvenirtjes en andere aandenkens. Ook leuk, maar toch een beetje jammer natuurlijk!

2 mei ‘16
Omdat stage inmiddels wel zo zijn routine begint te krijgen, en ik uit respect voor het ziekenhuis, het personeel en de patiënten uiteraard niet ieder detail ga beschrijven, beschrijf ik inmiddels niet meer íedere dag afzonderlijk. Over vandaag wil ik toch wel eventjes iets kwijt. Ik zit nog steeds op de maternity ward en dat bevalt ontzettend goed (no pun intended). Je ziet hier heel erg veel bevallingen en dat is en blijft toch iedere keer weer even indrukwekkend. Maar je bent natuurlijk wel in Afrika, dus het gaat ook een keertje mis.. Vandaag is een baby’tje van een paar uur oud overleden, kort nadat ik nog zijn vitale functies had gecheckt. Dat was best even slikken. De oorzaak zullen we nooit achterhalen, maar het is en blijft hartverscheurend voor de moeder. De familie neemt daarna de zorg voor het lichaampje en de moeder over om er een waardig en intiem afscheid van te nemen. Even een reality-check voor mij van dit ontzettend mooie en vriendelijke land, maar zeker ook motivatie om niet alleen hier veel te leren, maar hopelijk ook zeker iets bij te kunnen dragen. En, zeker niet onbelangrijk, natuurlijk ook te blijven genieten.

Deze week gaan we nog een dagje meedraaien in het weeshuis, een nieuwe poging doen om de waterval te bezoeken en hopelijk nog een keer heerlijk zwemmen in de hot spring. En vrijdag krijgen we ook voor een iets langere periode een nieuw huisgenootje erbij, ik ben benieuwd! Jullie horen het wel weer van mij ;)

Liefs!x