Kili en Kanga’s

7 april ’16
Weer een aantal enerverende dagen achter de rug. Te beginnen met een begrafenis op donderdag. Vandaag waren we op tijd opgestaan, want we moesten een heel eind richting de stad Moshi (en iets verder) voor de begrafenis. Plus, we zaten nog met een klein persoonlijk dilemmaatje, want wat doe je aan op de begrafenis van iemand die je natuurlijk eigenlijk niet kent… Ik wilde wel graag gepast gekleed gaan en allesbehalve onrespectvol overkomen. Uiteindelijk toch maar de knoop doorgehakt en toen gingen we onderweg, zo’n 3 uur /3,5 uur heen en terug.
Onderweg kregen we ons debuut! Ja hoor, eindelijk de Kilimanjaro in al zijn glorie in zicht. We waren nog even bang dat het te bewolkt zou zijn, maar gelukkig was het helder en zonnig. Hier hadden we blijkbaar erg geluk mee, want de afgelopen 2 weken daarvoor was hij continu onzichtbaar geweest door alle bewolking. Gelukkig snel een paar mooie plaatjes mogen schieten onderweg.
Bij aankomst was het al gauw duidelijk, we waren de enige twee bleekscheten in de wijde omtrek. Alle dames (inclusief wij!) droegen allerlei soorten kanga’s. Sommigen super sjiek gekleed, anderen minder. De kerk had allemaal open raampjes en mooi maar simpel bontgekleurd glas in lood. Voor in de kerk bij het altaar hingen vele doeken gedrapeerd, voornamelijk alles in paars en wit, en er lagen een soort van bloemboeketten. Aan alle houten bankjes (en dat waren er veel!) hingen sierlijk gestrikte linten, eveneens in paars en wit. De soort kerstverlichtingslang die assymmetrisch met bontgekleurde lampjes boven het altaar hing (precies zo’n zelfde als wij bij de scouting in het bootsmaatjesruim hebben hangen) was dan ook wel een klein beetje paradoxaal.
De kerk stroomde langzaamaan bommetje vol (tot aan buiten toe! ) en toen begon het: het gezang!
We mochten eerst onze ‘laatste groet’ gaan geven, voor mij was dat beschamend genoeg natuurlijk ook de eerste.. In een lange rij liep iedereen weer naar buiten en werden er 2 colonnes gevormd. Onder de begeleiding van gezang in Swahili liepen de mensen langs weerszijden van de kist, al groetend denk ik dan, de kerk weer binnen. De kist zag er prachtig uit en was deels ‘open’ met glas, waardoor je naar binnen kon kijken naar ’t gezicht van de man die ik dus ook maar groette. Terug in de kerk begon de mis, met nog meer gezang. Vanuit bijna solo zwol het geluid op tot een massale muur van harmonieus gezang, waarbij bijna iedereen mee zong. Dit was echt wel een soort magische ervaring met een hoog kippenvelgehalte! Prachtig!
Hoewel het cultureel gezien natuurlijk een geweldige ervaring was en je toch ook als toerist zijnde eigenlijk foto’s zou willen knippen, heb ik dit uit respect natuurlijk niet gedaan. We vielen al erg op en je wilt niet meer de aandacht op jezelf vestigen dan nodig is. Na een lange dag stond ons nog een flinke rit naar huis te wachten, maar ook hier hadden we weer lang zicht op de Kilimanjaro, dit was het meer dan waard.

8 april ’16
Vandaag weer stagedag! Met als hoofddoel om vooral bezig te zijn en dingen te zien. Nog niet helemaal gelukt, maar dankzij twee behulpzame medewerkers wel volop Swahili geleerd! Met het lopen van de artsenvisite kregen we uitleg over de diverse redenen van opname. Met name pneumonie (longontsteking voor de leken), koorts/malaria en (verdenking op) tuberculose zijn we tot dusver tegengekomen. Soms best spannend stiekem.
Na stage heerlijk genoten van het zonnetje in de tuin om wat kleur op te bouwen, onder het genot van het lekkere Kilimanjaro bier is dat bepaald geen straf. En nog meer leuks: we zijn persoonlijk uitgenodigd voor een bruiloft volgende week zaterdag (16-4), spannend! Maar … what to wear?

9 april ’16
Weekend! De eerste week zit er al weer op. Aan de ene kant voorbij gevlogen, aan de andere kant lijkt het alsof we hier al best lang zijn. Een mooie dag om Arusha nog eens te bezoeken en te shoppen. Ons boodschappenlijstje: o.a. een kanga, koekjes/crackers om de lange stagedagen te overleven zonder om te vallen, banana chips gewoonweg omdat dat superlekker is, en pennen. Zoals gemerkt ben ik wat langer van stof, en ook in mijn papieren dagboekverslagen gaat dus heel wat inkt zitten! Oh en misschien een jurk of stof voor een jurk voor de bruiloft. Dat is allemaal gelukt, dus nu gaan we maandag naar de kleermaker om een jurk te laten maken voor de bruiloft, ben benieuwd!
Daarna nog een rondje over de gewone overdekte markt, die stiekem toch best bijzonder was met al z’n smalle paadjes, geuren, kleuren en soms wel tien soorten van één product. Sommige soorten groente en fruit zijn hier veel groter (en verser) dan in Nederland, zoals papaja, watermeloenen en avocado. De slagerij was typisch een gevalletje van ‘misschien had ik dat liever niet gezien’, desalniettemin smaakt het eten hier iedere dag weer eigenlijk hartstikke prima.
Toen nog een bezoekje aan de Maassaimarkt, jeweetwel, dat nomadische volk dat in rode doeken is gewikkeld, schoteltjes in hun oren dragen en super hoog kan springen. Superleuke markt overigens, met allerlei curiositeiten, typisch Afrikaanse kleding, sieraden, kunstnijverheid (waarvan het merendeel wel verdacht veel op elkaar lijkt, en andere heerlijke kneuterij die wij dames natuurlijk wel leuk vinden. Oftewel, leuk om eens wat souvenirtjes te shoppen. Wel ook best vermoeiend, aangezien iedereen wil dat je zijn/haar winkeltje (van ca. 1 vierkante meter) bekijkt en binnenkomt. Sowieso spreekt iedereen hier je (als je blank bent) aan en pakken sommigen je ook vast. Alsof ze denken dat wij anders voelen of iets dergelijks, daar moet ik echt nog wel even aan wennen. Net als het feit dat je hier als bleekscheet gewoon het dubbele gevraagd wordt qua prijs, heb dus ook mijn allereerste (waarschijnlijk mislukte) poging tot afdingen gedaan. Hier moet ik dus nog even wat vaardiger in worden “Hapana, asante”.

10 april ’16
Vandaag hebben we gekanood op Lake Duluti, hier op loopafstand vandaan. Helaas was het een beetje bewolkt, maar achteraf was dat misschien maar goed ook. Anders was ik vast levend verbrand. Op het eerste gezicht leek het niet een super bijzonder meer, maar tijdens het kanoën hebben we echt allerlei exotische mooie vogels gespot, erg gaaf! Een soort ibis, die veel lawaai maakt, een gier, de Kingfisher die ook echt vis ving, top!

11 april ’16 tot en met 13 april ‘16
Maandag weer stagedag, het was een beetje een slow day, dus onder andere daarom hebben we actief geholpen met het schrobben en moppen van de vloer van de afdeling. Je wil ten slotte ook laten zien dat je niet te beroerd bent om je handen uit de mouwen te steken. De dagstructuur ziet er hier ongeveer als volgt uit: morning report, poetsen van de afdeling, artsenvisite, medicatieronde.
Inmiddels ook wat ernstigere gevallen van bijv. ondervoeding (7 maanden oud, 4.1 kg!) en malaria gezien, erg triest soms en schrijnend. Ik kan er tot dusver allemaal wel prima mee omgaan. De dagen daarna hebben we op stage ons eerst verdiept in de patiëntendossiers, om bekend te raken met de ziektebeelden en manier van behandelen die ze hier hanteren. Tijdens de artsenvisite krijgen we steeds meer inzicht in de situaties en uitleg. Het is interessant om te zien hoe ze hier met zaken soms anders omgaan dan dat wij in Nederland zouden doen en hoe ze bijvoorbeeld de dikkere rand van een latex handschoentje afscheuren en als een stuwband bij kleine kindjes gebruiken voor afnemen van bloed.
Maandag zijn we na stage naar de kleermaakster geweest om ons gekozen modelletje voor de jurk te laten opmeten. Ik ben reuzebenieuwd! De stof heeft een drukke print met twee kleuren die ik eigenlijk nooit draag: roze en geel. Verder vermaken we ons voornamelijk met wat schrijven, muziek luisteren, wandelen naar bijv. de Tengeru market vandaag (ik heb nog nooit zo vaak Mzungu gehoord!). Pole Pole dus.

Nog wat algemene feitjes: Het weer
Het weer is hier over het algemeen super aangenaam, ik heb nog niks aangehad dat langer is dan korte mouwen en meestal is een korte broek lekkerder dan een langere (luchtige). Soms is het natuurlijk wel ineens erg warm met de volle zon, maar tot dusver allemaal goed te houden. Momenteel is het hier de lange regenperiode, wat tot dusver inhoudt dat het bijna iedere dag één keer superhard regent, vaak in de latere avond of in de nacht, en voor de rest heerlijk zonnig en droog is. Alleen is het vandaag en gisteren toevallig wat wisselvalliger, met ook overdag regen. In de ochtend vaak wat bewolkt, in de middag heerlijk (relatief) helder.

Het eten
Ik kreeg superveel vragen van tevoren over wat ze hier nou in godsnaam eten. Nou, ik had zelf ook geen flauw idee! Over het algemeen is het eten hier erg lekker (nu wordt er eerlijk gezegd bijna iedere dag voor ons gekookt.. beschamend luxe! :p ). Wij hebben aangegeven dat we graag van alles willen proeven, en dat krijgen we dan ook! Tot dusver: Matoke banana met groene banaan die naar aardappel smaakt, makande met maïs en bonen, ugali (die hier veel lekkerder is dan en totaal niet lijkt op wat wij in nederland een keer hebben geprobeerd na te bootsen) een soort maïsmeelpap, pilau, en van alles met rijst, spaghetti en zelfs een keer heuse aardappelpuree. Soms gaan dingen wel een beetje hetzelfde/naar elkaar smaken, maar zeker niet verkeerd! Zelfs de erwtjes en worteltjes vind ik hier best lekker! En iedere avond natuurlijk een héérlijke kan met zelfgemaakte sap met o.a. mango, papaja, ananas, gember.. van alles. Maar eerlijk is eerlijk.. die zelfgemaakte ‘sandwich’ met (weliswaar engelse) kaas ging er gisteravond ook erg goed in!

De mensen
De mensen zijn hier echt allemaal supervriendelijk! Zoals al eerder gezegd is het ge-mezoengoe nog even wennen, en de taal nog lastig en complex, maar iedereen lijkt hier te lachen. Soms is het grappig om te zien dat bijv. een arts een McDonalds blouse draagt of een opgeschoten jongen die stoer aan het doen is op z’n brommer een babygroen vest draagt met Winnie-de-Pooh op de achterkant. En dan heb je natuurlijk nog de kinderen, sommigen hebben hier nog nooit een withuid gezien, ze begroeten je allemaal of zijn soms een beetje bang voor je (zeker in verpleegkundig uniform). Vandaag was er een meisje dat met grote en wat angstige ogen naar mij keek. Nadat ze wat dichterbij kwam, pakte ze mijn vinger. Nog steeds wat sip kijkend kreeg ik d’r uiteindelijk breed aan het glimlachen! Mijn vinger pakte ze daarna nog steviger vast en ze liet ‘m pas los toen na ca. ’n kwartier d’r moeder al drie keer had gezegd dat ze moesten gaan. Super schattig haha.

Zo, dat lijkt me wel weer even genoeg voor vandaag. We gaan in ieder geval zeker nog genoeg interessante dingen meemaken!

Liefs.